De sociaal-economische politiek in de twintigste eeuw bestond o.a. uit intermediëren tussen werkgevers, werknemers en het publieke belang. Via de privaatrechtelijke bedrijfsorganisaties en werkgeversorganisaties werden de belangen van het midden- en kleinbedrijf behartigd vis-à-vis het grootbedrijf en ongekwalificeerde starters; onder andere in de Grote Depressie met de invoering van de vestigingswetgeving. Dit defensieve beleid leidde tot een wirwar van instituties, het zogenaamde MKB-instrumentarium, dat de beleidsmakers en politiek verantwoordelijken begin jaren '80 steeds minder effectief en efficiënt leek. Onder invloed van het idee van het belang van ondernemerschap (naast arbeid en kapitaal), en een algehele professionalisering van het overheidsapparaat gericht op meer efficiënte vond eind jaren '80 een omslag plaats in de benadering van het MKB-beleid-deïnstitutionalisering leidde tot offensief MKB-beleid. Dit onderzoeksrapport reconstrueert de totstandkoming van deze omslag en brengt de belangrijkste spelers en beleidsmatige veranderingen in kaart.