In opdracht van de ministeries van LNV en EZ hebben Wageningen UR (LEI en PPO) en EIM onderzoek gedaan naar horizontale samenwerking. Waar verticale samenwerking gericht is op partijen binnen de keten (toeleverancier, primaire producent, afnemer, retailer, enzovoort), heeft horizontale samenwerking betrekking op bedrijven uit één of meerdere sectoren, die binnen dezelfde schakel van een productieketen actief zijn. De onderzoekers hebben zowel de agrarische sector als het MKB (industrie, detailhandel, groothandel, horeca en zorg) en eventuele dwarsverbanden onder de loep genomen.

Op het gebied van horizontale samenwerking is er veel mogelijk qua vorm, intensiteit, werkterrein en juridische constructie, zowel in de agrosector als in het MKB. De vele samenwerkingsmogelijkheden bieden talrijke aangrijpingspunten om privé- en bedrijfsdoelen te kunnen bereiken. Samenwerking leidt bijvoorbeeld tot voordelen als meer denk- en slagkracht, ook financieel, en tot sociale voordelen als steun en meer vrije tijd. Samenwerking vraagt echter ook veel van de ondernemers en hun competenties.

Samenwerking faciliteert ondernemers om nieuwe combinaties te maken, aanvullende activiteiten te ontwikkelen of bestaande processen en producten te verbeteren wanneer de omgeving of markt daartoe uitnodigt. Door de kennis en competenties van andere ondernemers en ondernemingen te benutten, zijn kosten te reduceren of is extra toegevoegde waarde te creëren. Waarom werken ondernemers in de landbouw en het MKB dan niet méér samen? Wat is de keerzijde van de medaille en wat kunnen agrariërs leren van het MKB?