Werkgevers zijn de laatste jaren veelvuldig geconfronteerd met nieuwe wetgeving op het terrein van arbeidsomstandigheden, ziekteverzuim, arbeidsongeschiktheid en reïntegratie, waarbij zij steeds meer verantwoordelijkheden hebben gekregen. Zij zijn bereid extra inspanningen op dit terrein te leveren, maar geven tegelijkertijd aan dat er grenzen zijn aan de hen toebedeelde verantwoordelijkheid. Dit blijkt uit de minirapportage 'MKB-ondernemer geeft grenzen aan' van onderzoeksbureau EIM.

De overheid heeft de laatste jaren veel wijzigingen in wetgeving aangebracht op het terrein van arbeidsomstandigheden, ziekteverzuim, arbeidsongeschiktheid en reïntegratie, zoals de Arbeidsomstandighedenwet, Wulbz, Pemba, WVP en Rea. De wetgeving is geïntroduceerd met het idee dat individuele werkgevers invloed kunnen uitoefenen op de hoogte van het ziekteverzuim en de omvang van de arbeidsongeschiktheid in de onderneming. Door met name de financiële prikkels in de wetten, wordt verwacht dat werkgevers zich actief gaan inzetten om het verzuim en de arbeidsongeschiktheid in hun bedrijf te reduceren.

Een groot deel van de werkgevers in het MKB is van mening dat ziekteverzuim niet of nauwelijks te beïnvloeden is. Ondanks deze mening nemen werkgevers in het MKB wel een positieve houding aan als het gaat om de begeleiding en reïntegratie van zieke werknemers. Zij zijn zeker bereid zich hiervoor extra in te spannen. De verantwoordelijkheden die werkgevers vanuit wet- en regelgeving worden opgelegd worden als te zwaar ervaren. Met name de financiële verantwoordelijkheid voor de werkgevers vanuit Wulbz en Pemba wordt negatief ontvangen. Ook reageren werkgevers negatief over hun verantwoordelijkheid voor reïntegratie van werknemers bij andere bedrijven.